kəmməhəl

sif. <fars. kəm və ər. məhəl> Adama məhəl qoymayan, diqqət yetirməyən, saymayan, etinasız. Kəmməhəl olmaq – saymamaq, etinasız olmaq, soyuqluq, etinasızlıq göstərmək. Xubların yaxşısı olmaz kəmməhəl; İşarə edən tək gələr əlbəəl. Q. Z.. . . Kənd müəllimlərinin . . öz peşələrinə bu qədər süst, kəmməhəl və kəmetina olmaqlarına ümdə səbəb onların həddən ziyadə az məvacib almaqlarıdır. F. K.. . . Nəbini də çağırmışdılar. Bir az kəmməhəl olub, o da getmək istəmədi. S. R..